تاريكي ها راببين ولي آن ها را لعنت نكن،

بر عكس،

چراغي فرا راه آن باش

آن را دگرگون ساز.

بگذار انوار تابنده ي تو به قدري درخشان باشند

كه آن هايي كه در تاريكي قرار دارند

از نور هستي تو روشن گردند

و در نهايت همه ي شما خود واقعي تان را پيدا كنيد

آورنده ي نور باش،

نور تو مي تواند به همگان روشني بخشد.

بتاب،بتاب!

اجازه بده تاريك ترين لحظاتت بالاترين موهبت تو باشد.

و چون تو از موهبتي برخوردار هستي

مي تواني آن را به ديگران هم ارزاني داري.

به عبارتي گنجي بي بديل را به آن ها تقديم كني:

((خود واقعي شان را!))

بگذار ماموريت تو اين باشد.

بگذار بزرگ ترين شادي تو اين باشد كه

گوهر الهي انسان ها را به آن ها نشان دهي.

دنيا در انتظار توست

آن را شفا ببخش.

در جايي كه هستي

كارهاي زياديست

كه مي تواني انجام دهي

((دونالد والش))

منبع:كتاب((بازيگر زندگي باشيم نه بازيچه ي آن!))

نام:بازيگر زندگي باشيم نه بازيچه ي آن!(داستان هاي كوتاه و شگفت انگيز)

نويسنده:سعيد گل محمدي

انتشارات:نسل نو انديش

موضوع:روانشناسي

قسمتي از كتاب:ماده روباهي ماده شيري را ريشخند مي كرد كه او هرگز بيش از

يكي نمي زايد.

ماده شير در جواب گفت:((تنها يكي مي زايم،اما شير.))

داستان اول در ادامه مطلب

حلزون درون

خليج نپال در جنوب ايتاليا زيستگاه نوعي چتر دريايي به نام((مدوز)) و انواع حلزون هاي دريايي است.چتر دريايي هر از گاه يك بار حلزون هاي كوچك دريا را قورت مي دهد و آن ها را به مجراي هاضمه اش انتقال مي دهد.اما پوسته ي سخت حلزون از او محافظت مي كند و مانع هضم آن مي شود.حلزون به ديواره ي مجراي هاضمه ي چتر دريايي مي چسبد و آرام آرام شروع به خوردن چتر دريايي از درون به بيرون مي كند.زماني كه حلزون به رشد كامل خود مي رسد،ديگر خبري از چتر دريايي نيست،چون حلزون به تدريج آن را از درون خورده است.اگر اين عمل را جرم بدانيم،بايستي اذعان كنيم كه اين جرم توسط يكي از نزديكان قرباني و يا خود ((مقتول))صورت گرفته است!

نكته:بعضي از ما همانند چتر دريايي هستيم كه حلزون درونمان آرام آرام ما را از درون مي خورد.حلزون درون ما مي تواند عصبانيت،دلواپسي،افسردگي،خشم،نگراني،طمع و زياده خواهي و .... باشد.اين حلزون ها آرام آرام در وجود ما رشد مي كنند و با دندان هاي خود وجود ما را قطعه قطعه مي كنند و مي جوند.ما از درون رشد مي كنيم و از درون نيز به هدر مي رويم.